در اتاقی که به اندازهٔ یک تنهاییست
دل من
که به اندازهٔ یک عشقست
به بهانه های سادهٔ خوشبختی خود می نگرد
به زوال زیبای گلها در گلدان
به نهالی که تو در باغچهٔ خانه مان
کاشته ای
و به آواز قناری ها
که به اندازهٔ یک پنجره می خوانند
من
پری کوچک غمگینی را
می شناسم که در اقیانوسی مسکن دارد
و دلش را در یک نی لبک چوبین
می نوازد آرام ، آرام
پری کوچک غمگینی که شب از یک
بوسه می میرد
و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد
فروغ_فرخزاد