نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که افزایش ۶ ساعت یا بیشتر بی‌تحرکی در اوقات فراغت در روز ممکن است خطر فیبروم رحمی را در زنان قبل از یائسگی دو برابر کند.
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، زنانی که ۶ ساعت در روز می‌نشینند دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم رحم هستند. یافته‌ها نشان می‌دهند که خطر این رشدهای خوش‌خیم اما بالقوه بزرگ و دردناک رحم، همزمان با مدت زمان که در طول روز صرف نشستن یا دراز کشیدن می‌شود، افزایش می‌یابد.
به گفته محققان، فیبروم رحم شایع‌ترین تومور خوش خیم در زنان در سنین باروری است که شیوع آن از ۴.۵ درصد تا ۶۹ درصد متغیر است. این توده‌ها ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند اما ممکن است با خونریزی غیرطبیعی، درد لگن و شکم و ناباروری همراه باشند.
رفتار کم تحرک با تومورهایی مانند سرطان آندومتر، تخمدان و سینه مرتبط است که به هورمون زنانه استروژن متکی هستند و فیبروم‌های رحمی توسط استروژن تغذیه می‌شوند. بنابراین محققان می‌خواستند دریابند که آیا ممکن است بین بی‌تحرکی زیاد در اوقات فراغت و خطر فیبروم رحم ارتباطی وجود داشته باشد یا خیر.
آنان از گروه یوننان، تحقیق گروهی چند قومیتی چین استفاده کردند که یک تحقیق آینده‌نگر مبتنی بر جامعه در جنوب غربی چین و شامل ۹۹هزار و ۵۵۶ شرکت‌کننده از پنج استان است. نمونه نهایی تحقیق شامل ۶۶۲۳ زن ۳۰ تا ۵۵ ساله بود که هنوز یائسگی را طی نکرده بودند.
اطلاعات اولیه هر یک از زنان جمع‌آوری شد. این اطلاعات شامل تاریخچه قاعدگی یا باروری، تعداد فرزندان و سن در اولین تولد، استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری، اوقات فراغت بی‌تحرک، فعالیت بدنی، رژیم غذایی، قد و وزن بود. میانگین سنی شروع قاعدگی و زایمان برای اولین بار به‌ترتیب ۱۳-۱۶ و ۲۰-۲۴ سال بود و حدود ۸۴ درصد این افراد بیش از دو فرزند داشتند.
رفتار بی‌تحرک به‌عنوان ۱.۵ یا کمتر از معادل سوخت‌وسازی در هنگام نشستن یا دراز کشیدن طبقه‌بندی شد. معادل سوخت‌وسازی بیان می‌کند که چه مقدار انرژی در کالری در هر ساعت فعالیت بدنی صرف می‌شود.
لازم به‌ذکر است معادل سوخت‌وسازی، مقیاسی فیزیولوژیکی است که بیانگر هزینه انرژی مربوط به فعالیت‌های فیزیکی است و به‌صورت نسبتی از میزان سوخت‌وساز (و در نتیجه نسبت مصرف انرژی) طی فعالیتی فیزیکی خاص، در مقایسه با یک نسبت متابولیک مرجع است.
از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا مشخص کنند که چقدر زمان صرف بازی‌های رومیزی، تماشای صفحه نمایش، خواندن، بافتن و سایر فعالیت‌های مشابه می‌کنند سپس به چهار گروه زمان فراغت بی‌تحرک کمتر از دو ساعت در روز، دو تا ۳.۹۹ ساعت در روز، چهار تا ۵.۹۹ ساعت در روز و ۶ ساعت یا بیشتر در روز تقسیم شدند.
حدود ۶ نفر از هر ۱۰ (۶۱ درصد) نفر از زنان دو تا ۳.۹۹ ساعت در روز از اوقات فراغت بی‌تحرک داشتند. در مجموع، ۵۶۲ نفر (۸.۵درصد) از زنان دارای فیبروم رحمی بودند که شیوع آن با افزایش سن افزایش می‌یابد. نرخ‌ها در میان افراد ۵۰ ساله و بالاتر (۲.۵ برابر) بیشتر بود.
وزن(شاخص توده بدنی)، تعداد تولد زنده (بیش از دو تا)، وضعیت قاعدگی، زمان از آخرین تولد زنده (۱۷-۱۳ سال به بعد)، فعالیت بدنی و اوقات فراغت بی‌تحرک همگی با فیبروم رحم مرتبط بودند اما هرچه اوقات فراغت با بی‌تحرکی بیشتر سپری شود، به‌نظر می‌رسد که خطر فیبروم رحم بیشتر باشد. پس از محاسبه عوامل بالقوه تأثیرگذار، اوقات فراغت بی‌تحرک ۶ ساعت یا بیشتر در روز با خطر دو برابری نسبت به زنانی که کمتر از دو ساعت اوقات فراغت بی‌تحرک داشتند، همراه بود.
در حالی که اوقات فراغت بی‌تحرک با شیوع فیبروم در زنان پیش از یائسگی ارتباطی نداشت اما با شیوع فیبروم در زنان یائسه مرتبط بود؛ این خطر در میان افرادی که ۶ ساعت یا بیشتر از آن را در روز اوقات فراغت بی‌تحرک داشتند، پنج برابر بیشتر از کسانی بود که کمتر از دو ساعت اوقات بی‌تحرک داشتند.
این یک تحقیق مشاهده‌ای است و به‌همین دلیل نمی‌تواند عوامل علّی را تعیین کند. محققان خاطرنشان کردند که این تحقیق برای بسیاری از عوامل بر ارزیابی ذهنی تکیه داشت.
اما به گفته محققان، یک توضیح احتمالی برای روابط مشاهده شده ممکن است این باشد که رفتار بی‌تحرک با چاقی مرتبط خواهد بود که یک عامل خطرزا برای فیبروم‌های رحمی است. هم کم‌تحرکی و هم چاقی باعث افزایش سطح استروژن بدن می‌شود. سایر توضیحات احتمالی شامل ارتباط شناخته شده بین رفتار بی‌تحرک و اختلالات متابولیک، التهاب مزمن و کمبود ویتامین D است.
آنان نتیجه گرفتند: این تحقیق مقطعی، بر اساس جمعیت طبیعی، نشان داد که زمان فراغت بی‌تحرک یک همبستگی مثبت خطی با فیبروم رحم دارد، که نشان می‌دهد این امر ممکن است یک عامل خطرزای مستقل باشد.