با خاطراتِ زیادى زندگى مى‌کنیم
که اگر به خودشان بود
تا حالا هزار بار از خاطرمان رفته‌بودند.
اما ما نگه‌شان مى‌داریم.
مُدام مرورشان مى‌کنیم.
همان یک لحظه‌ى کوچک که روزى
قلب‌مان را به نفس‌نفس انداخته.
همان خاطره‌هاى ناچیزِ دوست‌داشتنى
که مسکنِ زخم‌هاى روزمرگى‌اند...
آغوشی برای یک سفر طولانی
محمد مرکبیان