غرب نقش خود در عقب‌ماندگی حقوق بشر در کشوری که به مدت ۲۰ سال اشغال کرده بود فراموش کرده است و گزارش‌های زیادی در مطبوعات بین‌المللی مبنی بر اینکه ۲۰ سال گذشته یک دوران طلایی برای زنان افغان بوده است منتشر می‌شود و علت آن را حق تحصیل و مشارکت در دولت می‌دانند که تا زمان حمله ایالات‌متحده به ۲۰۰۱ از آنان سلب شده بود.
به نقل از نیوز، اما تاریخ مبارزه زنان افغان به قرن نوزدهم برمی‌گردد که بسیاری از اصلاح‌طلبان را درگیر کرده است. همچنین مسئله زنان شهرنشین و روستایی که در افغانستان وجود دارد، موردی بوده که توسط نویسندگان مترقی به‌طرز ماهرانه‌ای توصیف و بیان شده که اشغال افغانستان توسط ایالات‌متحده بر زنان روستایی و مبارزات آنان تاثیر گذاشته است.
یکی از موارد مهم و غیرقابل انکار در این زمینه، این است که زنان در افغانستان از تصرف کشورشان توسط طالبان احساس ناامنی می‌کنند. بسیاری از زنان روزنامه‌نگار این کشور را ترک کرده‌اند و تیم فوتبال زنان جوان افغانستان نیز از طریق پاکستان به اروپا رفته‌اند و این نشان از عدم اطمینان درباره وضعیت آنان را بازگو می‌کند.
خروج روزنامه‌نگاران زن و تیم فوتبال جوانان افغانستان، عدم اطمینان از وضعیت زنان در افغانستان جدید را نشان می‌دهد. طالبان در حال حاضر اعلام کرده که زنان تحت موارد شرعی حقوق خود را دریافت خواهند کرد، اما تفسیر درستی درباره آن وجود ندارد و کشورهای مختلف اسلامی با فرهنگ‌های متنوع به صورت متفاوت به این موضوع پرداخته‌اند.
اکنون، رهبران ارشد طالبان پیشنهاد کرده‌اند که رویکردی جدید اتخاذ خواهند کرد اما آیا این رویکرد اجرا خواهد شد؟ آیا مواردی که اینک می‌بینیم عادی جدید خواهد شد؟ با توجه به اینکه در مجموعه موقت طالبان هیچ زنی نیست و طالبان گفته‌اند که کارها بر اساس تناسب جنسیتی ارائه خواهد شد و تفسیر این موارد می‌تواند گسترده باشد.
به همین دلایل فعالان حقوق زنان در برخی از شهرهای افغانستان اعتراضاتی داشتند که متوقف شده است.
شرایط مبهم وضع‌شده در چارچوب موقت در افغانستان در مورد حقوق زنان باید با روشنی بیشتری بیان شود تا درباره حقوق زنان ازجمله حق تحصیل، حق کار، آزادی و حق تصرف نشانه‌هایی ارائه شد و هرگونه تلاش برای کسب حقوق زنان باید توسط زنان افغان انجام شود.