سروده دکتر آرزو ولیپور در رسای شهید شش ماهه کربلا
آسمانی ترین کبوتر من
کودکم ای امید آخر من
برگ برگ لبت ترک خورده
زخمم از گریه ات نمک خورده
گریه کم کن چقدر بی تابی
لای لایی چرا نمیخوابی؟
تشنه هستی؟ مجال آبم ده
جرعه ای خنده کن جوابم ده
آخرین سربلند خسته ی من
کودک در عطش نشسته ی من
ماه زیبای من چه بیتایی
ماه شش ماهه ام نمیتابی؟؟
روی دست حسین و عطشانی
تشنه زین پس دگر نمیمانی
ماه زیبا به روی دست آمد
تشنه اما زلال و مست آمد
او‌گلویش ز دور پیدا بود
خسته اما پر از تماشا بود
ناگهان اسب‌ها رکاب شدند
نیزه ها بی امان خشاب شدند
نیزه ای ماه را نشانه گرفت
کودکم آب را بهانه گرفت
ناگهان خیمه ها سراسر سوخت
سینه از آتشی مکرر سوخت
چهره ی روز را نقاب زدند
شعله بر جان آفتاب زدند
حنجر ماه شد چنان پاره
ماه دیگر مگو که مه پاره...
روی دست حسین بیتاب است
اصغرم تشنه نیست ، سیراب است
عکس ماهی به قاب افتاده
مثل ماهی ز آب افتاده
مانده اینجا فقط دلی پاره
جسم مه پاره است و گهواره
#آرزو_ولیپور
#فردا_شفیع_شاعره_خویش_میشوی