دکتر ارزو ولیپور مدیرکل کتابخانه های عمومی استان مازندران به مناسبت رجعت پیکر مطهر شهدای خانطومان به زادگاهشان , خطاب به فاطمه بلباسی و مهدیه رجایی فر دختران شهدای مدافع حرم که با حکم آرزو ولیپور به عنوان مشاوران کودک مدیرکل کتابخانه های عمومی استان منصوب شده بودند , دلنوشته ای را در صفحه شخصی اینستاگرامش منتشر کرد که در ادامه متن ان را می خوانیم ....
برای فاطمه بلباسی و مهدیه رجاییفر ؛ دختران قهرمان و‌صبورم♥️
?اول کلام باید بگویم : چشمتان روشن به دیدار پدران پر افتخارتان.✌️✌️??
?مثل دلهره انتظاری که عاقبتش نیامدن است در دلم دلشوره چنگ می زند و خبر بازگشت پدری که دستی برای نوازشتان ندارد و اصلا شبیه اخرین لحظه وداعش نیست بی قرارم می کند...
این اخرین دیداری ست که با جسم پدر خواهید داشت ... من همه کودکی ام را امروز با شما مرور کردم. دختری سه ساله شدم که دلهره رویارویی با استخوان های پدر تمام کودکی هایش را گرفت ....
?می دانم امروز در دل شما دختران صبور و قهرمان سرزمینم فاطمه و مهدیه عزیز چه می گذرد چرا که با همه وجود لحظه لحظه های زندگیتان را زندگی کردم . سالها گذشت تا همه گمانهایم به یقین بدل شوند که همیشه در پس گامهایی که در ان نوری از الطاف الهی و درخششی از نوع زمینی بوده است محبت پر مهر پدر مرا در اغوش می گرفت و نیک می دانم امروز پشت قدمهایتان دریایی از عنایتی ست که پدر شفاعتش را نزد خداوند کرده ست.
?جانانم مهدیه و فاطمه عزیز!
منتظر سردی خاکی نباشید که داغ نبودن پدر را برایتان خنک کند . ?ارامش قلبتان را در حرمی جستجو کنید که روزی رقیه اش سر پدر در اغوش گرفت و بانویش غم برادر را پشت صلابت کلامش مخفی نگاه داشت تا دل دشمن از این صبوری و رشادت به لرزه بیفتد.
?تاریخ گواهی داد که انچه بر سر حسین (ع) و یارانش امد تندیس مقدسی از شهادت و ایثار و مانایی بود و چه ذلیلانه به خاک نشستند انانکه معجر از سر رقیه برداشتند و همین تاریخ روزی گواه مظلومیت پدران و فرزندانی خواهد شد که جان و زندگی برای ارزشهایی فدا کردند که دشمنان قسم خورده ای کمر به نابودی اش بسته بودند.
?اگر این شبهایتان به اسودگی سحر نشد دل کوچکتان از غصه این دلتنگی ها وا ندهد چرا که یقین می دانم دستان مهربان پدر هرگز سایه اش را از سرتان کم نخواهد کرد و روزی در اوج قله های افتخارتان به نظاره می نشیند ...
?فاطمه و مهدیه نازنین !
ان هنگام که تازیانه کلامها و طعنه ها اتش به خرمن اندوهتان می زند و یا ان دم که دلتان غریبانه برای معصومیت و تنهایی تان خون می گرید؛ دل قوی دارید که این فصل مشترکی ست میان همه انها که عزیزشان را پشت حریم حرم جا گذاشته اند....
?هیچ کس انگونه که باید باور ندارد که انچه امروز بر شما می گذرد اندوه به انتها رسیدن اخرین امیدی ست که می گفت شاید روزی پدر دوباره این در را بگشاید ... اما همه باور خواهند کرد که دختر غمگین امروز ایران زمین که به جا مانده از نسل شهید مدافع حرم است پرچم ایستادگی و مقاومت را از پدر می ستاند
آرزو ولیپور
