در این تحقیق به بررسی احکام و فرامین طالبان در حوزه زنان در دور دوم حاکمیت این گروه بر افغانستان پرداخته شده است و به صورت موضوعی به تبعات و پیامدهای این احکام و فرامین و تأثیرپذیری مردم این کشور به ویژه زنان از آنها، اشاره شده است.
در افغانستان زنان همواره از آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه بوده و هر تحولی به آسانی می‌تواند زندگی آنان را متحول کند، از آنجایی که طالبان یک گروه ایدئولوژیک با گرایش سنت‌های قبیلوی است، دیدگاهش دور نگهداشتن زنان از جامعه، از دیده شدن، شنیده شدن و خلق روایت است، از این رو این گروه خواه رسما از طریق صدور احکام و فرامین و خواه به صورت غیررسمی از طریق اعمال فشار و زور به محدودسازی زنان افغانستان سعی می‌ورزند. در این تحقیق نشان داده شده است که چگونه حوزه‌های مختلف حضور زنان و دختران در کشور از آموزش تا کار تا مشارکت سیاسی هدف برنامه‌های محدودیت‌ساز این گروه قرار گرفته اند.