در فضایل نقاش گفته‌اند که او چیزی را از خود به یادگار می‌گذارد. تابلوهایش پس از او زنده می‌مانند و خاطره‌اش را جاودانه می‌کنند. در پاسخ می‌گوییم که آهنگسازان نیز اپراها و قطعه‌هایی از خود به‌جا می‌گذارند. اما موسیقی تابع مُد است، حال آن‌که نقاشی چنین نیست. چه بسیار قطعاتی که نیاکان ما را متاثر می‌ساختند، اما موسیقی دوستان امروز را به خنده می‌اندازند. قطعاتی از این دست را در دل اپراهای خنده‌آور جای می‌دهند تا نوه‌های همان کسانی را بخندانند که در گذشته با شنیدن این قطعات می‌گریستند.
هرگز نمی‌توان ساده‌ترین چیزهای دنیا را نقاشی کرد، مگر آنکه روح همه‌ی توانایی‌های خویش را بکار گیرد.

*برشی از کتاب سفر به دور اتاقم اثر اگزویه دومستر