...روزی غذای کرم‌ها خواهیم شد. چون شماری محدود از بهار و تابستان و پاییز را تجربه خواهیم کرد. باورش سخت است اما روزی از نفس خواهیم افتاد، تن‌مان سرد خواهد شد و خواهیم مرد. به چهره‌ی این مردهای جوان نگاه کنید، آیا چشم‌شان مثل شما پر از امید نیست؟ حالا بگویید این امیدها و لبخندها کجا رفته‌اند؟ حالا هرکدام، غذای گل‌های نرگس شده‌اند! به زمزمه‌شان پشت قاب عکس‌ها گوش کنید که از ورای گذشته با شما حرف می‌زنند:
دم را غنیمت بشمار.
زندگی‌ات را فوق العاده کن...
از کتاب انجمن شاعران مرده
نوشته‌ی ان اچ کلاین بام
ترجمه‌ی زهرا طراوتی
نشر نیماژ