وقتی نام مدارس چادری را می‌شنویم یا گاهی عکسی را در فضای مجازی می‌بینیم که در آن کودکانی روی یک زیرانداز در میان طبیعت نشسته‌اند و معلم حتی بدون داشتن یک تخته سیاه گچی به آن‌ها تدریس می‌کند اولین چیزی که از ذهنمان می‌گذرد این است که آن‌ها با چه کیفیتی درس می‌خوانند.
متأسفانه عشایر با چالش‌های متعدد اجتماعی، فرهنگی و بهداشتی دست به گریبان‌اند؛ اما نکته مهم‌تر در بحث آموزش دانش آموزان روستایی و عشایر، سطح سواد افراد در مناطق عشایری است که پایین است، شاهد این سخن والدین زیادی هستند که اهمیتی به آموزش فرزندانشان به خصوص دختران نمی‌دهند و دختران عشایر و روستایی در سنین کم مجبور به ترک تحصیل می‌شوند.
مشکلات بزرگ در مناطق محروم به خصوص مناطق روستایی و عشایر پایین بودن سطح سواد والدین است که به صورت معمول بی سواد هم هستند همچنین بیشتر کلاس‌ها به صورت مشترک با حضور دختران و پسران در کنار یکدیگر برگزار می‌شود و به همین دلیل خانواده‌ها ترجیح می‌دهند که دخترانشان در کنار پسران تحصیل نکنند؛ از طرفی خود دانش آموزان نیز احساس خوبی نسبت به آموزش در حضور جنس مخالف را ندارند و دیگر علاقه‌ای به تحصیل نشان نمی‌دهند که در نهایت این مسئله منجر به ترک تحصیل می‌شود.منبع: مهر