در آستانه روز جهانی آلزایمر یک روانشناس به بیان مسائل پیرامون افراد مبتلا به آلزایمر و خانواده‌هایشان پرداخت و اظهار کرد: فرد مبتلا به آلزایمر ملغمه ای از احساسات گیجی، ترس، خشم، یأس، تردید، غم و افسردگی را تجربه می‌کند، بنابراین اطرافیان او باید با گوش کردن به حرف هایش، او را برای سازگاری با بیماری اش آماده کنند، به او کمک کنند تا عزت نفسش را حفظ کند و به او اطمینان دهند که با وجود بیماری اش هنوز می تواند از زندگی لذت ببرد.
دکتر نیما گنجی روانشناس در گفت‌وگو با ایسنا، به بیان مسائل پیرامون مبتلایان به آلزایمر و خانواده‌هایشان پرداخت و گفت: فضای آرام و دور از تنش خانه می تواند بدخلقی های بیمار را بهبود بخشد؛ همچنین موقعیت های جدید، سر وصدا، افراد متعدد، اصرار و تحت فشار قرار دادن بیمار برای به یاد آوردن یا انجام فعالیت های پیچیده ممکن است در بیمار اضطراب ایجاد کند که در این صورت رکود توانایی ذهنی بیمار بیشتر می شود.
این روانشناس با بیان اینکه مراقبت از بیماران مبتلا به آلزایمر نیازمند صرف هزینه جسمی و احساسی است، اظهار کرد: احساس خشم، گناه، استرس، ناامیدی، نگرانی، غم و انزوا در افرادی که از بیماران مبتلا به آلزایمر مراقبت می کنند معمول است. مراقبت از بیمار حتی ممکن است سلامتی جسمی مراقبین را به خطر بیندازد، بنابراین مراقبین باید به خاطر خود و بیمارشان حتماً مراقب سلامتی خود باشند.
به گفته وی، مطالعه هر چه بیشتر در مورد بیماری آلزایمر، مشورت خواستن از افراد مختلف مانند پزشکان و روانشناسان و اعضای تیم درمان، کمک خواستن از دوستان و اعضای خانواده در مواقع نیاز، در نظر گرفتن اوقات استراحت و تفریح به طور روزانه، وقت گذراندن در جمع دوستان، مراقبت از سلامتی و انجام معاینات منظم توسط پزشک، خوردن غذاهای سالم و ورزش منظم و شرکت کردن در انجمن های حمایتی می‌تواند مسیر مراقبت از بیماران مبتلا به آلزایمر را برای خانواده‌هایشان هموارتر کند.
گنجی با بیان اینکه آلزایمر در زنان بیشتر از مردان مشاهده می‌شود و غالبا در افراد بالای ۶۵ سال بروز می‌کند، ادامه داد: علائم این بیماری با از دست دادن قدرت حفظ اطلاعات بخصوص حافظهٔ کوتاه مدت در دوران پیری آغاز شده و به‌تدریج با از دست دادن قدرت تشخیص زمان، افسردگی، از دست دادن قدرت تکلم، گوشه‌گیری و سرانجام مرگ در اثر ناراحتی‌های تنفسی به پایان می‌رسد. مرگ پس از پنج تا ده سال از بروز علائم اتفاق می‌افتد؛ اما بیماری حدود بیست سال قبل از ظهور علائم آغاز شده است.
این روانشناس به برخی مواردی که خانواده های دارای سالمند به آن باید توجه کنند اشاره کرد و گفت: خانواده‌های دارای سالمند باید به علائمی نظیر اختلال حافظه به گونه‌ای که فعالیتهای روزانه را دچار اشکال می‌کند، مشکلات در انجام کارهای عادی مثلاً فراموش می‌کند غذا بپزد، ضعف بیان و استفاده از کلمات نامناسب برای صحبت کردن، گم کردن زمان و مکان مثلاً روز و شب، جابه‌جا گذاشتن اجسام مثلاً ساعت را روی گاز می‌گذارد و... به عنوان علائم ابتدایی این بیماری توجه کنند و هوشیار باشند.
گنجی معتقد است که خانواده‌های مبتلایان به آلزایمر باید بیماران را از محیط‌های پر استرس دور نگه دارند و ورزش منظم، پرهیزهای غذایی، حضور در محیط مفرح و شاد، انجام فعالیت های اجتماعی و فعالیتهای فکری متناسب با سطح عملکرد شناختی، استفاده از روش های بازتوانی شناختی، ورزش منظم را در برنامه روزانه بیمار قرار دهند.
وی با بیان اینکه بیماری آلزایمر، یکی از انواع زوال عقل و یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که بتدریج توانایی‌های ذهنی بیمار تحلیل می‌رود، افزود: هنوز راه ثابت شده‌ای برای جلوگیری از ابتلا به آلزایمر وجود ندارد، چراکه عامل یا عوامل اصلی ابتلا به این بیماری ناشناخته است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که دیابت و هر بیماری دیگری که بر قند خون تأثیر داشته باشد، در عملکرد مغز و سیستم اعصاب اختلال وارد می‌کند.
این روانشناس به بیان راهکارهایی برای پیشگیری از آلزایمر پرداخت و گفت: کنترل موارد مهمی که بر سلامت قلب تاثیر دارد، مانند، فشارخون بالا، چاقی و دیابت ممکن‌است بتواند به پیشگیری از ابتلاء به آلزایمر کمک کند. همچنین افزایش تحرک و فعالیت جسمی، ارتباطات اجتماعی، رژیم غذایی سالم می‌تواند، خطر ابتلاء به آلزایمر را کاهش دهد.
گنجی معتقد است که برای پیشگیری از آلزایمر، استفاده از ذهن مثل یادگیری دو زبان و حل جدول، معاشرت با دیگران، انتخاب زندگی سالم، کنترل کلسترول، جلوگیری از چاقی، تغذیه سالم، مصرف مرتب امگا۳ و ماهی، ورزش کردن و توجه به فشار و قند و پیشگیری از ضربه سر کمک کننده است. همچنین بیماری لثه می‌تواند مشکل حافظه در بیماران آلزایمری را تشدید کند. محققین دریافته اند زوال عقل در افرادی که توامان آلزایمر و بیماری لثه دارند سریعتر است.
این عصب روانشناس ادامه داد: در موارد پیشرفته بیماری آلزایمر، شناخت بیمار شدیدا مختل شده و متوجه مسائل اطراف خود نیست اما اخیرا از طریق برخی روشهای پیشرفته درمانی و بازتوانی عصب شناختی مانند لورتا، می توان تا حد زیادی مسایل خلقی، اضطرابی، مشکلات رفتاری وحتی کارکردهای شناختی این بیماران را بهبود بخشید و یا حداقل از اضمحلال آن کاست.