ایرانیان مقیم خارج از کشور نیز مانند ایرانیان داخل کشور می‌توانند با طی مراحل قانونی و ارسال درخواست به سازمان بهزیستی کشور اقدام به آغاز فرایند فرزندخواندگی کنند.
براساس اصل ۱۲۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در «قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست» و «قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست سال ۹۲» کلیه اتباع ایرانی مقیم ایران و ایرانیان مقیم خارج از کشور می‌توانند سرپرستی کودکان و نوجوانان مشمول این قانون را با رعایت مقررات مندرج در آن و با حکم دادگاه صالحه بر عهده بگیرند.
متقاضیان مقیم خارج از کشور برای شروع باید برگه مصاحبه اولیه را توسط نمایندگی و برگ مشخصات فردی را تکمیل کرده و به سازمان بهزیستی ارسال کنند.
سازمان بهزیستی پس از استعلام از دفتر امور کودکان و نوجوانان نظر کتبی خود را اعلام می‌کند. در صورتی که در این مرحله تقاضای متقاضی رد شود این فرایند پایان می‌یابد، اما در صورت مثبت بودن این استعلام متقاضیان به سازمان پزشکی قانونی برای تشخیص هویت و سپس به مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی توسط نمایندگی معرفی می‌شوند. در این مرحله مراجع ذی صلاح نظر خود را در خصوص فرزندخواندگی در خارج از کشور اعلام می‌کنند.
در صورت تایید صلاحیت از متقاضی برای مراجعه به کمیته برای فرزندپذیری دعوت به عمل می‌آید تا کودک به متقاضیان معرفی شود. در صورت عدم پذیرش کودک متقاضی مجددا در لیست پذیرش قرار می گیرد، اما در صورتی که کودک مورد پذیرش قرار گیرد متقاضیان به مشاور دینی ارجاع داده می‌شوند.
سپس تقاضانامه‌ای از متقاضیان برای سرپرستی از کودک معرفی شده بهزیستی دریافت می‌شود و آنها به دادگاه صالح معرفی می‌شوند. بعد از صدور رای برای سرپرستی ( قرار شش ماه آزمایشی، امین موقت یا قیم) کودک مذکور به خانواده تحویل داده می‌شود. بعد از تحویل کودک نیز بر وضعیت فرزندپذیری در دوره شش ماهه آزمایشی توسط مراجع ذی صلاح در خارج نظارت شده و توسط نمایندگی به بهزیستی ارسال می‌شود.
بعد از تایید وضعیت توسط بهزیستی برگ تایید جهت صدور حکم فرزندخواندگی ارسال می‌شود. در نهایت نیز پیگیری و نظارت تا سن ۱۸ سالگی انجام شده و گزارش‌ها توسط مراجع ذیصلاح فرزندخواندگی در خارج ارسال شده و توسط نمایندگی به بهزیستی ارسال می‌شود.
منبع : ایسنا