حدود 2 ماه از شیوع و همه‌گیری کروناویروس -کووید19- می‌گذرد. این ویروس با عبور از چین در 30 بهمن 98 خودش را در ایران نشان داد.با درگیر شدن چند استان در کمتر از یک هفته، جمله «در خانه بمانیم» کلیدواژه پیشگیری از این ویروس عالمگیر شد.
به‌دنبال جدی شدن اپیدمی کروناویروس، تصمیمات ستاد ملی پیشگیری و مقابله با کرونا یکی پس از دیگری به‌منظور جلوگیری از انتشار گسترده آن و کاهش تعداد مبتلایان به‌صورت روزانه اعلام شد.
به همراه این تصمیمات، پیشنهاداتی نیز ارائه شد که مهمترین آنها در خانه ماندن مردم بود؛
به مردم سفارش شد که امن‌ترین جا و مکان برای آنها، خانه‌شان است. در خانه بمانند و تا زمانیکه کار ضروری ندارند از آن خارج نشوند.
البته توصیه‌های دیگری هم شد؛ اینکه حتی‌الامکان کارهای بانکی خود را به‌صورت غیرحضوری و اینترنتی انجام دهند. خریدهای خانه را هم اینترنتی انجام دهند و در صورت نیاز به مراجعه به پمپ بنزین، باک خودرو را پر کنند تا مراجعه کمتری داشته باشند. در هیچ جمعی حاضر نشوند، به دید و بازدید و مسافرت نروند و در مدت زمان خارج از خانه، نکات بهداشتی را رعایت کنند.
از همه آنچه گفته شده، ماندن خانواده‌ها در خانه، بهترین و مؤثرترین راهکار برای پیشگیری از ابتلای آنان به کووید19 و البته مهمترین عامل برای جلوگیری از انتشار آن است. چراکه با در خانه ماندن درصد مبتلا شدن هریک از اعضای خانواده به کروناویروس به‌شدت کاهش پیدا می‌کند و در صورتیکه یکی از افراد خانواده به آن دچار شده باشد تا زمانیکه علایم آن حاد نشده و بروز نکرده و شخص مبتلا نمی‌داند کرونا دارد یا خیر(بین 7 تا 10 روز از دریافت تا ظهور علایم)، تعداد افرادی که به آنها کروناویروس را انتقال می‌دهد به‌طور قابل ملاحظه‌ای کاهش پیا می‌کند چه هرچه میزان تماس افراد کمتر باشد شهروندان کمتری کرونا می‌گیرند بنابراین روشن است که ماندن در خانه، بازی بُرد بُرد است، اینکه کرونا نگیریم و کرونا را انتقال ندهیم.
خانه‌نشینی در حالیکه زمان پایان آن روشن نیست افراد را خسته می‌کند. تاکنون توصیه شده مردم در خانه‌ها بمانند اما معلوم نیست این ماندن تا چه زمان ادامه دارد و این نامعلومی حوصله افراد را سر می‌برد و نیاز است تا برای آن برنامه‌ریزی شود.
چنین رویدادی تاکنون مسبوق به سابقه نبوده و خانواده‌ها تجربه‌ای در این زمینه ندارند اینکه اعضای خانواده برای یک مدت نامعلوم و پیش‌بینی نشده، 24 ساعت شبانه‌روز کنار هم باشند. مراکز تفریحی، فرهنگی و خرید تعطیل است، سفر نمی‌توان رفت، ترددهای شهری را باید کاهش داد و ادامه این مسیر خستگی‌های فیزیکی و روانی را سبب شده و افزایش می‌دهد.
نقش زنان به‌عنوان همسر و مادر در طرح‌ریزی و تدوین برنامه‌ای برای خروج از خانه‌نشینی کسالت‌بار بسیار مهم است. اینکه افراد ساعت‌ها در کنار هم باشند نیاز به تنوع و چرخش حال خوب آنها و تبادل اندیشه و گفتارهای نیکو دارد تا صبر لبریز شده به شادی مستمر تبدیل شود.
در این روزها و شب‌هایی که تهدید کرونا، همه را دور هم جمع کرده، بهترین فرصت برای گفت‌وگو است. فرصتی که تا پیش از آن به‌دلیل مشغله‌های کاری کمتر پیش می‌آمد. در این میان زنان می‌توانند موضوعات مختلفی را برای گفت‌وگو تهیه و زمان‌بندی کنند. فرزندان را با برنامه‌ریزی مناسب سرگرم کرده و اجازه ندهند رخوت و سستی، آنها را به تن‌آسایی سوق دهد.
مادران می‌توانند کتاب‌خوانی جمعی( حتی به‌صورت آنلاین و همراه با خانواده‌های فامیل)، خواندن قصه‌های شبانه، بازی‌های گروهی و جمعی، بازبینی و بازیابی کارهای مانده در خانه و به سرانجام رساندن آنها، استفاده مؤثر از توان جسمی و ذهنی بچه‌ها و همسران و مشارکت دادن آنها در امور هرچند ساده و کوچک خانه و تقسیم انجام کارهای خانه بین اعضای خانواده را ترتیب دهند تا از یکجانشینی و خواب‌های طولانی رها شوند.
به‌طور قطع مادران و همسران می‌توانند متناسب با سبک زندگی خود، برنامه‌های مناسبی را برای گذراندن روزها و شب‌های خانه‌نشینی آماده و اجرا کنند و حتی از تجربیات دیگران زنان دوست و آشنای خود بهره ببرند و آنها را با یکدیگر به اشتراک بگذارند اما آنچه از اهمیت بالایی در این میان برخوردار است، حفظ آرامش خانه و خانواده و تولید و تزریق امید و روحیه مثبت به همسر و فرزندان است و زنان در این زمینه نقش کلیدی و مهمی دارند و باید بیش از پیش آن را ایفا کنند. با این همه نباید وظیفه مردان را در این راستا نادیده گرفت بلکه آنها باید با همراهی و حمایت از زنان و همسران خویش چه در زمان برنامه‌ریزی و چه در زمان اجرا، کمک کنند تا خانه‌نشینی برای همگی سودمند، مفید، شاد، به دور از تنش و بگو مگو و درنهایت به بخشی از ماندگارترین خاطرات زندگی مشترک تبدیل شود.
به‌جرأت می‌توان گفت بار اصلی گذر از دوران خانه‌نشینی تا شکست کرونا بر دوش زنان است و این بار آنها نه در پشت صحنه و سنگر که دقیقا وسط میدان هستند و مدیریت مؤثر آنها می‌تواند خانواده‌ها را با روحیه‌ای بالا و شاد و به دور از ابتلای به کووید19 از این دوره گذار عبور دهد.
یادداشت- دانش پورشفیعی