157025181

ویروس نورسته کرونا، به واسطه سرعت سرایتی که دارد کلاس‌های درس را از دنیای واقعی به دنیای مجازی کشانده و باعث شده معلمان بخصوص بانوان معلم در کنار تمامی مشغله‌های زندگی در دوران قرنطینگی خانگی، شغل انبیایی خود را فراموش نکنند و روشنگر روزهای تاریک کرونایی شوند.

چه فرزند دانش آموز داشته باشید چه نداشته باشید حتما این روزها در فضای مجازی تدریس هایی را دیده اید که از خانه معلم به خانه دانش آموز ارسال می شود تا این فراغت کرونایی دانش آموز را وارد دنیای پینوکیویی نکند و از درس و تحصیل غافل نماند.

ویدئوهای آموزشی که گاه دستخوش مزاح و شوخی می شود اما اندکی از بار ارزشی این امر و سهم برجسته معلمان در این مسیر کم نمی کند. به خصوص معلمان زن که در کنار نقش سنگین مادری، همسری و دختری، لحظه ای از رسالت خود کوتاه نیامده و در کنار گریه های کودک خردسال یا فرمایشات والدین پیر یا همسر خانه نشین، دریچه دوربین موبایل خود را گشوده و به ضبط درس های آموزشی برای آینده سازان کشور می پردازند.

موضوعی که فرحناز مینایی پور مشاور امور زنان آموزش و پرورش روز یکشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا هم از سهم بالا و تاثیرگذار معلمان زن در ارایه آموزش مجازی به دانش آموزان در روزهایی که در خانه نشینی کرونایی به سر می برند، یاد کرد و گفت: زنان به عنوان هدایتگران خانواده در رعایت مسایل نکات بهداشتی و ایمنی نقش بسزایی دارند.

وی ادامه داد: سهمی که در آن زنان می توانند با گرم کردن کانون خانواده به ماندگاری بهینه افراد در این کانون گرم کمک کنند تا دوران کرونایی از کشور رخت بربندد یا مهار شود.

مینایی پور با یادآوری این موضوع که بیشترین نیروهای آموزش و پرورش را زنان تشکیل می دهند و از نرخی ۶۱ درصدی برخودار هستند، خاطرنشان کرد: این زنان با حس و دید مادرانه خود به خوبی توانسته اند در فضای مجازی فعال شوند و به دانش آموزان درس بدهند تا آنان در دوران فراغت اجباری از درس و مدرسه، از سطح استاندارد علمی عقب نمانند.

مشاور امور زنان وزارت آموزش و پرورش تاکید کرد: در مهار این مشکل، سهم زنان بیشتر است و امیدواریم با همان دید دلسوزانه بتوانند همانند تمام برهه های سختی که پیش از این زنان ایران زمین سربلند از آن بیرون آمدند، بر مشکلات غلبه پیدا کنند.  

در تکمیل سخنان مشاور امور زنان آموزش و پرورش می توان گفت، به طور کلی اگر هر شهروند ایرانی بتواند با مسئولیت‌پذیری اجتماعی در صدد اجرای سهم و نقش خود برآید، بی‌گمان مدیریت بحران جاری به مراتب آسانتر، عوارض پیش‌بینی شده و نشده آن کمتر و بازه زمانی کنترل و رفع عوارض آن کوتاه تر خواهد شد.