مسئول کمیته پژوهش کانون سراسری انجمن‌های صنفی مراکز درمان اعتیاد کشور درباره موضوع اصلاح قانون نگهداری از معتادان متجاهر در مراکز بازپروری معتقد است همانطور که علت اعتیاد معتادان با یکدیگر متفاوت است، روند و دوره درمانی معتادان نیز با یکدیگر برابر نیست، لذا نمی‌توان برای دوره درمان و نگهداری همه معتادان زمان واحد و مشخصی را در نظر گرفت.
محمدهادی فرح‌زادی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه برای مداخلات درمانی اعتیاد باید ریشه اعتیاد و فاکتورهایی که موجب اعتیاد فرد می‌شود مورد بررسی قرار گیرد، اظهار کرد: زمانی که معتادان متجاهر تحت درمان قرار می‌گیرند، پس از گذراندن دوره درمانی به حال خود رها می‌شوند؛ در واقع این طور تصور می‌شود که آنها از نظر جسمی و روانی بهبود یافته‌اند، حال آنکه معتادان علاوه بر مشکلات جسمی از نظر روحی نیز بیمار هستند و زمانی که اختلالات روانی مانند اضطراب و استرس آنها درمان نشود آنها مجددا به مصرف مواد مخدر روی می‌آورند و مسائلی مانند اضطراب زمینه‌ای ناشی از اعتیاد آنها باعث می‌شود آنها مجدداً به سمت اعتیاد کشیده شوند.
وی با بیان اینکه باید مداخلات درمانی براساس نیاز بیماران مشخص شود، گفت: اینکه معتادان متجاهر را جمع‌آوری و پس از گذراندن دوره‌های درمانی آنها را به حال خود رها کنیم روش استانداردی نیست، چراکه برخی معتادان افراد بی‌خانمانی هستند که شاید حتی توانایی تهیه یک وعده غذای گرم را نداشته باشند، لذا این معتادان نیازمند نگهداری و درمان‌های طولانی مدت هستند. باید با ارائه درمان‌های لازم و کافی و مهارت‌آموزی به معتادان از آنها خواست برای بازگرداندن سلامت خود تلاش کرده و دست از بزهکاری و مصرف مواد مخدر بردارند.
فرح‌زادی درباره موضوع اصلاح قانون نگهداری از معتادان متجاهر بیان کرد: برای اصلاح مدت زمان درمان نگهداری معتادان متجاهر در مراکز بازپروری باید به این نکته توجه شود که روند درمانی معتادان با یکدیگر متفاوت است؛ برخی معتادان به دلیل افسردگی به مصرف مواد مخدر روی آورده‌اند، حال اگر قرار باشد این افراد به صورت مستمر در مراکز بازپروری نگهداری شوند و برای مدتی از خانواده، دوستان و آشنایان خود دور باشند بیماری و افسردگی آنها تشدید خواهد شد که به طور قطع این روش درمانی برای این نوع از بیماران استاندارد نیست.
مسئول کمیته پژوهش کانون سراسری انجمن‌های صنفی مراکز درمان اعتیاد کشور پیشنهاد کرد که باید برای مشخص شدن میزان مدت زمان نگهداری معتادان در مراکز بازپروری غربالگری توسط پزشکان و متخصصان میان بیماران انجام و علت اعتیاد هر یک از معتادان مشخص و بررسی شود. نمی‌توان برای دوره درمان و نگهداری معتادان زمان واحد و مشخصی را مدنظر داشت. شاید برخی معتادان برای درمان باید بیش از دو سال در مراکز بازپروری نگهداری شوند و برای برخی دیگر حتی نگهداری آنها در مراکز به ضررشان باشد.
وی در پاسخ به این سوال که کدام دسته از معتادان باید در مدت زمان بیشتری در مراکز بازپروری نگهداری شوند؟ توضیح داد: معتادانی که از امکاناتی مانند سرپناه، غذا و امنیت محروم هستند، باید در مدت زمان طولانی در مراکز بازپروری نگهداری و توسط سازمان‌های حمایت‌گر حمایت شوند. همچنین معتادانی که عوامل اعتیاد آنها در محیط کار و خانه (دوست ناباب یا همسر و والدینی که باعث اعتیاد آنها شده است) باید برای مدت زمان طولانی از این افراد دور باشند و در مراکز بازپروری نگهداری شوند. همچنین معتادانی که دچار اختلالات مرزی و اختلالات اجتماعی هستند نیز نیازمند نگهداری و درمان‌های طولانی مدت هستند.