بررسی وضیعت اشتغال زنان در یک دهه اخیر نشان می‌دهد، جمعیت شاغل کشور در گروه زنان که در سال ۸۶ به میزان ۳ میلیون و ۸۶۲ هزار نفر بود این جمعیت در سال ۹۳ به کمترین میزان خود یعنی ۳ میلیون و ۹۹ هزار نفر رسید. البته از سال ۹۴ میزان ورودی بانوان به بازار کار روند صعودی به خود گرفت به طوریکه در سال ۹۴ جمعیت بانوان شاغل به ۳ میلیون و ۴۶۱ هزار نفر، در سال ۹۵ به ۳ میلیون ۸۸۱ هزار نفر و در سال ۹۶ نیز به ۴ میلیون و ۱۹۵ هزار نفر افزایش یافت.
بررسی وضعیت اشتغال بانوان در یک دهه اخیر نشان می‌دهد، در حالی که تعداد شاغلان مرد تقریبا در سال‌های مورد بررسی رو به رشد بوده است اما روند تعداد شاغلان زن در بیشتر سال‌ها کاهشی بوده است. این موضوع نشان می‌دهد در شرایط رکود اقتصادی وقتی امکان حضور به موقع زنان در شغل‌های مناسب و مورد علاقه شان کاهش می‌یابد، در ادامه و با پررنگ شدن امور دیگر از جمله تشکیل خانواده لزوما نمی‌توانند جذب بازار کار شوند.
اما در بین عمده گروه‌های اقتصادی یعنی سه بخش صنعت، کشاورزی و خدمات، مشاهده می‌شود تعداد شاغلان مرد بخش کشاورزی تا سال ۹۰ روند کاهشی داشته است و بعد از آن با شیب بسیار ملایم روند افزایشی پیدا کرده است. تعداد شاغلان زن بخش کشاورزی در فاصله سال‌های ۸۴ تا ۹۳ تقریبا ۷۰۰ هزار نفر کاهش و طی سال‌های ۹۴ تا ۹۶ نیز افزایش یافته است. رشد جمعیت زنان شاغل در بخش کشاورزی طی سال‌های ۹۴ تا ۹۶ را می‌توان حاصل رشد بخش کشاورزی دانست.
اما روند نرخ بیکاری در گروه بانوان نیز حاکی از آن است که نرخ بیکاری در سال ۹۰ به اوج خود رسیده است و روند نرخ بیکاری این گروه از جامعه از سال ۹۲ به بعد روند کاهشی داشته است. در سال ۹۵ این نرخ دوباره افزایش یافته و به ۲۰.۷ درصد رسید که نرخ بالایی است.
نرخ بیکاری زنان تقریبا ۲ برابر مردان بوده است. بنابراین موضوعاتی که در تحلیل آمارهای نیروی کار باید مورد توجه قرار گیرد، حجم عرضه نیروی کار زنان، نوع شغل‌های مورد تقاضای آنها و نقش آنها در بازار کار است.
منبع: مهر