تهران- ایرنا- ملی‌پوش پرتاب دیسک زنان ایران گفت: متاسفانه فدراسیون دوومیدانی سراغی از ما نمی‌گیرند و برنامه‌ای برای ما ندارد و با این شرایط مایوس و دلسرد شده‌ام.
«ژاله کاردان» روز دوشنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: پیش از آغاز بحران کرونا از آذر ماه با هزینه خود در شیراز تمرینات را شروع کردم. می‌خواستم تا قبل از عید ۹۹ در اردو بمانم تا سال خوبی را در مسابقات پیش‌رو داشته باشم. تنها خواسته‌ام از فدراسیون این بود تا با «عبدالله جمشیدی» مربی ملی پرتابی‌ها تمرین کنم اما نپذیرفتند. در این اردو هم با هماهنگی رییس هیات شیراز و با هزینه خود غذا و اسکان را تهیه و تمرینات را شروع کردم. مدتی هم در منزل دوستم بودم تا بتوانم این تمرینات را انجام دهم.
وی افزود: وقتی که کرونا شدت گرفت به اردبیل بازگشتم و مدت یک‌ماه امکان تمرین در هیچ جا نبود و از اداره ورزش استان یک سری صفحات ورزشی گرفتم و در آنجا تمرینات را تا الان ادامه دادم.
این ملی‌پوش دوومیدانی زنان خاطر نشان کرد: فدراسیون برنامه‌ای برای ما ندارد و حتی پیگیر این نیست که در چه شرایطی هستیم و چه چیزهایی نیاز داریم. با اینکه رکورددارم یک دیسک تمرینی هم نمی‌توانم از فدراسیون بگیرم. به دفعات هم از طریق هیات استان نامه نگاری کردم و در آرشیو فدراسیون نامه‌های زیادی از درخواست‌هایم برای کفش، حمایت، دیسک و حتی برای اعزام‌های داخلی وجود دارد اما گفتند که دیسک و کفش نداریم یا نامه شما به دست ما نرسیده است. فدراسیون می‌گفت که وظیفه ما تهیه این چیزها نیست. حالا می‌گوییم بحث وظیفه نیست اما وقتی کسانی در راس کاری قرار دارند و من هم ملی‌پوش هستم حداقل یک دیسک می‌توانند به من بدهند.
وی ادامه داد: صورت قشنگی ندارد که ملی‌پوش باشم و یک دیسک استاندارد تمرینی از اول فعالیتم در این عرصه تا کنون نداشته باشم. در این مدت هم سعی کردم دیسک‌ها را از دوستان و آشنایان قرض کنم. حتی صفحات دیسک‌ها را جا به جا می‌کردم تا دیسک خوبی درست کنم. در هیات استان دیسک‌ها را برمی‌داشتند و اجازه استفاده از آن را به ما نمی‌دادند.
کاردان یادآور شد: در ۲ ماه گذشته با مدیر کل ورزش و جوانان استان مشکلاتم را درمیان گذاشتم و او از بودجه ورزشی کفش پرتابی و مکمل برایم تهیه کرد. این مشکلات هنوز وجود دارد و ساعت تمرینی که برای زنان در نظر گرفتند خیلی بد است و از ۱۲ تا ۳ بعد از ظهر باید بدویم که بیشتر مواقع در این ساعت هم تمرینات مدرسه فوتبال یا فعالیت‌های دیگر انجام می‌شود و نمی‌توانم در آنجا تمرین کنم. شرایط خیلی بی ثبات است حامی مالی نداریم و درآمد ما از در لیگ است. در طول سال بیش از چهار میلیون صرف کفش‌هایم می‌شود و حداقل یک میلیون باید برای مکمل ورزشی هزینه کنم.
وی خاطرنشان کرد: این مشکلات را فدراسیون دو و میدانی برطرف نمی‌کند. فدراسیون می‌گوید زمانی از ما حمایت خواهد کرد که رکورد ۵۷ متر را بزنم. یک ورزشکار باید بمدت یکسال زیر نظر مربی ثابتی فعالیت کند. همواره بدون مربی تمرین کردم. از فدراسیون دلسرد شده‌ام و هرگز با این شرایط دو و میدانی را به کسی معرفی نمی‌کنم. مسوولان فدراسیون نه به ما فکر می‌کنند و نه برنامه‌ای برایمان دارند.
ملی‌پوش پرتاب دیسک عنوان کرد: در شهریور ماه سه لیگ باشگاهی برگزار می شود که برای حضور در آن با سپاهان قرارداد بستم. مبلغ دستمزدها بهتر شده است و سال قبل ۱۲ میلیون تومان با پاداش دریافت کردم و به امسال یک و نیم برابر بیشتر می گیرم. خوشبختانه امسال فدراسیون برای حضورم در مسابقات جایزه بزرگ ورودی ۵۱ متر را در نظر گرفته است.